ΓΙΩΤΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ

ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ...

Κατηγορία: BLOG.

Ιούλιος 1971, ακριβώς στο μέσον του καλοκαιριού και καθώς ο μήνας πλησίαζε στο τέλος του, πλημμύριζα από χαρά, αφού επιτέλους είχε έλθει η ώρα για τη πολυπόθητη κρουαζιέρα. Αυτήν τη φορά δε θα ταξίδευα ως πλήρωμα (ραδιοτηλεγραφήτρια Ε.Ν.) αλλά ούτε και ως σύζυγος του καπετάν Μανώλη. Απλά, σε αυτό το ταξίδι θα απολάμβανα μαζί με το μοναχοπαίδι μας όλα τα προνόμια των επιβατών μίας "λουξ" θέσης.

Έτσι 27 Ιουλίου, επιβιβαζόμαστε στο κρουαζιερόπλοιο "Ρομάντζα" Όμως αυτό το δικό μας ταξίδι δεν έγινε ποτέ. Ο καπετάν Μανώλης μετά από έναν έντονο στηθαγχικό πόνο, μεταφερόμενος στο εφημερεύον νοσοκομείο της Νίκαιας άφηνε την τελευταία του πνοή. Ήταν 13:15 όταν εκείνος ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος μου, ψελλίζοντας μου λέξεις αγάπης, και όταν εγώ έσκυψα να τον ηρεμήσω μ΄ένα μου φιλί αισθάνθηκα το φτερούγισμα της ψυχής του να χαϊδεύει το πρόσωπο το δικό μου, αλλά και του παιδιού μας που ήταν επίσης σκυμμένο επάνω του.

Έμοιαζε ως να μας ανταπέδιδε το φίλημα και συγχρόνως σα να μας αποχαιρετούσε και τους δύο για πάντα… στην ηλικία των είκοσι επτά χρόνων του.

Μετά από αυτό το γεγονός και κρατώντας το μόλις τρίχρονο αγόρι μου σφιχτά από το χέρι, επήρα το δρόμο για την επιστροφή, πίσω στο σπίτι. Μόνο που αυτήν τη φορά στην πόρτα μας περίμενε μία άχαρη κυρά, που άκουγε στο όνομα "δυστυχία", και το χειρότερο από τότε την έκανε στέκι της.

 Ήταν πολλές οι φορές που τη ρωτούσα "γιατί καλέ ήλθες και εγκαταστάθηκες στην πόρτα της ζωής μου χωρίς να σε έχω καλέσει; Γιατί ενώ δε σε δέχομαι, φεύγεις για λίγο και επιστρέφεις δριμύτερη; Από που κατευθύνεσαι λοιπόν;". Ίσως κάποτε βαρεθεί σκεπτόμουν και με απαλλάξει από την παρουσία της. Όμως οι μήνες περνούσαν κι αυτή έμενε ακάθεκτη

Για πείσμα της και εγώ λοιπόν, έψαχνα να βρω την απάντηση σε όλα αυτά τα "γιατί"....! "

Αυτό είναι το κάρμα σου. Είναι τα γραμμάτια που πρέπει να ξεπληρώσεις από προηγούμενες ενσαρκώσεις σου" μου είπε ένας φωτισμένος δάσκαλος μου.

Παραμύθια σκεπτόμουν. Θεωρίες που δεν αποδεικνύονται είναι για τους αφελείς. Όμως καθώς ερευνούσα τα πράγματα μέσω της αστρολογικής γνώσης, διότι εκεί κατέληξα εντέλει, είχα κολλήσει στις ωροσκοπιακές προδιαθέσεις και των τριών μας. Μπορεί να είναι σκεπτόμουν μόνο μία σύμπτωση στο προσωπικό μου ωροσκόπιο η καταγραφή της χηρείας μου; Μπορεί να είναι επίσης σύμπτωση η καταγραφή της ορφάνιας στο ωροσκόπιο του παιδιού μου; Είναι επίσης σύμπτωση ότι αυτά συνέβησαν κάθε χρόνο συγκλονιζόταν το γενέθλιο ωροσκόπιο του αγαπημένου μας;

 Τώρα, με την πάροδο αυτών των ετών. ξέρω όσα μπορώ να ξέρω για τη ζωή και το θάνατο. Όμως περισσότερο απ΄όλα, ξέρω γι αυτά τα "γραμμάτια" που υποχρεωνόμαστε να ξεπληρώσουμε διαρκούντος του γήινου ταξιδιού μας.

Διότι τώρα ξέρω, γιατί μία ψυχοπνευματική οντότητα αποφασίζει να ενσαρκωθεί σε μία συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο χρόνο, στο χώρο, επιλέγοντας το φύλο, το χρώμα, τη χώρα, το θρήσκευμα, το επάγγελμα, τους γονείς κ.λπ.

Αυτήν τη γνώση βέβαια δεν την απέκτησα τυχαία και μετά από αναπόδεικτες πληροφορίες. Αυτό επετεύχθητε μετά από μεγάλη έρευνα και προσπάθεια συνθέτοντας ακόμα και τα πολύ μικρά καθημερινά περιστατικά του πάζλ που συνθέτουν τη γήινη αντίληψη, για να καταφέρω να κατανοήσω τη Συμπαντική αντίληψη, πολύ περισσότερο. Κυρίως, μέσα από τη γνωστή ρήση "όπως επάνω έτσι και κάτω" Εκεί όμως που τα μπέρδευα πάντα, ήταν όταν έφτανα στο σημείο να σκέπτομαι ότι αφού είμαστε αντανάκλαση της "επάνω κοινωνίας γιατί εμείς εδώ αλληλοσκοτωνόμαστε, Γιατί υπάρχει στους περισσότερους η φτώχεια, γιατί υπάρχει η έντονη ροπή στην εκπόρνευση και στην ατιμία; Δηλαδή, σκεπτόμουν αυτά συμβαίνουν και στους Ουρανούς; Τελικά μήπως όλα όσα ακούμε , διαβάζουμε και διδασκόμεθα είναι παραμύθια;

 Όμως και τα παραμύθια κρύβουν αλήθειες. Μήπως λοιπόν χρειάζεται κάποια εντριβή για την αποκωδικοποίηση τους: Κι αυτό άρχισα να κάνω… Κι έτσι έφτασα στην έρευνα της αινιγματικής σκιαγράφησης του ωροσκοπίου. Γιατί την αποκαλώ αινιγματική ; Θα το δούμε μαζί στη συνέχεια...

(ο πρόλογος Του βιβλίου μου ΚΑΡΜΙΚΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ)  

Διαβάστε το 2ο μέρος »